Agrarische Coaching
De agrarische sector is een prachtige en ook bijzondere sector. De verweving van privé en bedrijf, families op één erf met tradities en verwachtingen en wet- en regelgeving met onzekerheden en keuzes. Specifieke elementen die om een specifieke kijk en aanpak vragen.
De taal en mentaliteit van jou als agrariër zijn ook die van mij. Dit komt ook terug in mijn manier van coachen: nuchter en met beide benen op de grond. Graag vat ik samen met jou de koe bij de horens zodat je de voor jou juiste keuzes kunt maken. Door inzicht in wie je bent, wat je wilt en wat in de situatie bij jou en het bedrijf past.
Wat voor coach ben ik
Een agrarisch bedrijf met de ondernemer(s), partners, gezin, familie, generaties. Ze zijn allemaal sterk verbonden en van invloed op elkaar. Als boerendochter en vrouw van een agrariër weet ik uit ervaring wat dit betekent. Ik ben een agrarische coach voor al deze betrokkenen, als individu maar ook gezamenlijk. Met een nuchtere kijk, een agrarische mentaliteit, een doelgerichte aanpak en zorg voor betrokken personen.
Het familiebedrijf
Binnen de driehoek bedrijf, gezin en familie heerst een evenwicht. Ieder heeft zijn taak, zijn plek, alles loopt en is op elkaar afgestemd. Tot er een verandering komt. Verschil in visie op de bedrijfsvoering, bedrijfsoverdracht, een nieuwe partner, overheidsregels die verandering teweeg brengen. Met elkaar in gesprek gaan en blijven is nodig om weer evenwicht in de nieuwe situatie te creëren. Dit communiceren is juist zo moeilijk: we zijn niet gewend om te praten en er hangt zoveel vanaf. Samen kunnen we het gesprek aangaan op een manier waarbij een ieder veilig zijn verhaal kan doen en er kan worden gehoord en begrepen. Op deze manier kan er naar gezamenlijk gedragen oplossingen worden gezocht en een nieuw evenwicht worden gevormd.
De agrarisch ondernemer
Als agrarisch ondernemer ben je gewend om alles zelf op te lossen. Maar helaas lukt dit niet altijd en kom je er zelf niet uit. Of het nu gaat over hoe je in je vel zit, hoe je naar de toekomst kijkt, je relatie, samenwerking of over het maken van een keuze. De schouders er onder en gewoon doorgaan is waar je voor staat. Maar soms gaat dit gewoonweg niet meer. Hulp vragen daar is moed voor nodig. Zet nu de stap bel en praat er over. Dit is een hele stap vooruit.
De agrarische vrouw/partner
Heeft het liefdesgeluk jou bij een agrariër gebracht, dan betekent dit meestal dat jullie het leven samen gaan delen op de boerderij. Een mooi leven maar ook een leven waarin jij als partner een nieuwe weg moet gaan vinden. Je komt als nieuwkomer in een al lang bestaande situatie. Vermenging van bedrijf en privé, wonen en werken met familie op een erf. Een groter huishouden, je eigen carrière en ambities en mogelijk (op den duur) een gezin. Het vergt aanpassing van iedereen op het erf. Bij de een verloopt dit proces voorspoedig, bij de ander heeft dit meer voeten in de aarde. Wat wil jij zelf in jouw leven? Zijn er keuzes te maken? Zijn er verwachtingen van anderen die hier een rol in spelen? Wat is het effect hiervan op jou, jullie samen en het gezin? Hoe is de sfeer op het erf en hoe verloopt de onderlinge communicatie? Kun je hierin wel wat ondersteuning gebruiken? Als je niets doet, blijft het wat het is. Hier wordt niemand gelukkig van. Graag kijk ik met jou of met jullie naar de mogelijkheden.
“Het zijn allemaal geen praters. Ze praten niet met elkaar maar ze praten wel allemaal met mij. Ik probeer ze te helpen maar het draait er op uit dat ze boos worden op mij. Dit vind ik moeilijk.”
Het is moeilijk om degenen van wie je houdt te zien worstelen met gevoelens en het onvermogen om deze te uiten. Zeker als er emoties bij komen kijken en er veel op het spel staat. Toch kun je wel iets doen waardoor jouw goede bedoeningen meer bevorderend kunnen gaan zijn voor de onderlinge communicatie. Hier kijk ik graag samen met jou naar.
Zorgen over de ander
Als partner, familie of erfbetreder kun je signalen oppikken waaruit blijkt dat het niet goed gaat met een agrariër of diens naaste. De persoon trekt zich terug, uit zijn of haar onmacht of frustratie, verwaarloost zichzelf, het vee en/of de stallen. Hij of zij lijkt de grip te verliezen.
Als wijkverpleegkundige en coach weet ik dat hulp vragen of toelaten zeker voor agrariërs het heel moeilijk kan zijn. Volhouden en het alleen willen doen, trots en soms schaamte kunnen hier een grote rol in spelen. Toegeven dat het zo niet langer kan, betekent ook toegeven dat het anders moet. Dit houdt nogal wat in. Wacht niet te lang af tot degene zelf hulp gaat zoeken. Soms overzien mensen de ernst van de situatie zelf niet meer. Bel vrijblijvend en deel je zorg. Dit kan het verschil al maken.